คัดจาก ชีวิตของตัวอักษร 'รงค์ วงษ์สวรรค์
โดย ยุทธนา วรุณปิติกุล
เซ็คชั่นเสาร์สวัสดี ฉบับที่ 56
กรุงเทพธุรกิจ วันเสาร์ที่ 17 มิถุนายน 2543
"เรากินเหล้าตั้งแต่อายุ 16 ไปนั่งร้านกาแฟ ร้านเหล้า รู้จักคนนั้นคนนี้ โดนเขาเตะบ้าง เตะเขา ชกเขาบ้าง ไปๆ มาๆ ก็เป็นเพื่อน งานเขียนมันมาทีหลัง"
"เป็นคนอยู่เงียบๆ ไม่เป็น ไม่ชอบอยู่คนเดียว ยกเว้นตอนอ่านหนังสือ เราชอบคบคน พอตอนหลังมาเป็นนักเขียน ก็...เออ กูก็มีอะไรแยะเหมือนกันโว้ย"
"เราเองเป็นคนสองคนในตัวเอง เป็นคนมีความขัดแย้ง ขณะที่เราทำชั่วเราก็ปลูกต้นไม้ เรารักต้นไม้ที่สุดในชีวิต อาจเป็นเพราะแม่เราเป็นชาวสวน"
"ตั้งแต่เด็กนี่จะไปเกเรยังไงกลับบ้านก็จะปลูกกุหลาบ ปลูกบอนสี โตหน่อยกลับมาดึกดื่น เพียบจากวงเหล้ากลับมาตีสามก็รดน้ำจับแมลงให้กุหลาบ"
"เราต่อรองอะไรไม่เป็น ไม่เคยเรียกร้องค่าต้นฉบับ นอกจากเขาจัดให้ อีกอย่างเราเป็นคนใจอ่อนด้วย ซื้อของไม่เคยต่อ ยิ่งคนแก่ขายก็ยิ่งไม่ต่อ"
"เวลาเขียนหนังสือ เขียนไม่จบไม่เลิก แต่ไม่ใช่ง่วงแล้วยังตะบี้ตะบันเขียนนะ ต้องแจ่มใสสุขภาพดี เพราะงานเขียนเป็นงานหนัก"
"เราไม่เคยรออารมณ์เลย เพราะเราเป็นนักเขียนอาชีพ ขืนรออารมณ์ไม่ต้องเขียนกัน เรารู้แล้วพรุ่งนี้จะเขียนอะไร เรารู้อยู่แล้วว่าในสัปดาห์หนึ่งเราจะเขียนอะไรบ้าง"
"การจะเป็นนักเขียนนายต้องรอบรู้ เราจึงไม่ชอบคำว่าคนขายฝัน เราขายความจริง"
"เราเป็นคนไม่เชื่อในความสุข เราไม่เชื่อว่ามีความสุข แต่เราพยายามวิ่งหนีความทุกข์"
"การวิ่งหนีความทุกข์คือศิลปะของการใช้ชีวิต คือการเยียวยาความเจ็บปวด คือการรักษาบาดแผล เราไม่เชื่อว่ามีรถสปอร์ต มีรถสักสิบคันจะมีความสุข ไม่เชื่อว่ามีเงินพันล้านจะมีความสุข"
"คนเรามันต้องสงสัยอยู่เรื่อย ถ้าคนเราไม่สร้างคำถามแล้วพยายามหาคำตอบ ชีวิตก็ว่างเปล่า"
"ทุกคนต้องเป็น 'นักเลงชีวิต' ทั้งนั้น คนเราจะมีชีวิตอยู่ได้ต้องท้าทาย"
"เราเป็นคนที่ใช้ชีวิตสิ้นเปลืองมาก เปลืองสุขภาพ เป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างที่เขาเรียกจุดเทียนสองด้านในเวลาเดียวกัน"
"เรื่องสังขารนี่เป็นของจริง เวลากับความตายเป็นของที่จริงที่สุด ทุกคนได้เท่าเทียมกันหมด"
"การรู้จักรักคนอื่นเป็นเรื่องดีที่สุด การให้ดีกว่าการรับ... เราให้ความอบอุ่นกับเพื่อน เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อน เอารอยยิ้ม คำพูดดีๆ มาให้กัน รู้สึกว่าโลกนี้น่าอยู่ การให้การรับต้องตีความให้ดี นี่คือการรู้จักคิดถึงคนอื่น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น