'รงค์ วงษ์สวรรค์ พบชีวิตไม่มีคำถาม

ใช่-ในความรู้สึก ชีวิตไม่ใช่นวนิยาย การเคลื่อนไหวไปกับกลางวันและกลางคืนของกรุงเทพฯเป็นการท้าทาย แต่มันก็กลายเป็นความเหน็ดหน่ายได้เหมือนกัน แม้ว่าข้าพเจ้าจะหยุดอายุตัวเองไว้เพียง 28 เท่านั้น หลังจากผ่านผู้หญิงหลายคนและเมียหลายคน พบความสุขและความขมขื่น ความผิดพลาด ความร่ำรวยและความยากจน ความทรมานของกรณีพลัดพราก ความหึงหวงเข้มข้น และความเสเพลของข้าพเจ้าโดยไม่อาจปฏิเสธ แล้วเพื่อนหลายคนพิศวงว่าข้าพเจ้าทำไมไม่แต่งงานกับผู้หญิงที่แซนแฟรนซิสโก กับคนนี้กับคนนั้น ข้าพเจ้าไม่มีคำตอบเหมือนกัน ในหลายกรณีความรักไม่มีเหตุผล แต่ข้าพเจ้าชอบใจผู้หญิงทุกคนที่เป็นทั้งนรกและสวรรค์ หรือเป็นทั้งสองแบบในคนเดียวกัน

10 มีนาคม 2515 ข้าพเจ้าแต่งงานหนแรก

(ไม่เคยแต่งงานอย่างมีพิธีมาก่อน)

กรกฎาคม พ.ศ.นี้ ลูกชายอายุสิบเก้าเดือน

ชื่อ-หำน้อย เป็นชื่อน่ารักน่าเอ็นดูของอีสาน

เมีย-เป็นผู้หญิงผู้ยินดีจะเป็นเมียนักเขียน หล่อนไม่แยแสกับความลำบากและความตึงเครียดทางการเงิน ชีวิตของเราคงราบรื่น ข้าพเจ้าไม่เคยถามหล่อนว่ามีความสุขไหม? กับผู้ชายซึ่งทำงานหลังแป้นพิมพ์ดีดวันละกว่าสิบชั่วโมง อ่านหนังสือคร่ำเคร่งจนลืมชมสีลิพสติคบนริมฝีปากหล่อน สูบบุหรี่-กินเหล้า-และไม่เคยชวนหล่อนไปงานแสดงแฟชั่น เราผ่านวันเวลาซึ่งรื่นเริงแบบเรียบขรึมในบ้านริมคลองร่มรื่น 

บางวันหล่อนเคยถาม "นกตัวนั้นหายไปไหน?"

บ้านเรามีนกหลายพันธุ์บินมาเป็นเพื่อนบนต้นไม้ และคุ้นเคยกับเราขนาดมายืนเอียงคอมองห่างกันแค่เอื้อมมือถึง บางตัวก็มาอาบน้ำกับหำน้อย

คำถามของหล่อนเป็นคำตอบเกี่ยวกับชีวิตของเรา

ชีวิตซึ่งเรามองหาความหวัง และลงทุนด้วยความลำบาก

ข้าพเจ้าคงจะเขียนรายละเอียดมากกว่านี้ได้ยาก ชีวิตไม่ใช่นวนิยาย แต่ความรักบางทีอาจเป็นนวนิยายได้ในไม่นานเกินรอ 

เพื่อนบางคนสัพยอกว่าทะลึ่งมีเมียอายุน้อยกว่ากันหลายปี

"มึงอย่ากังวล..." ข้าพเจ้าตอบด้วยชวนหวัวอเมริกันที่เคยได้ยินในไนท์คลับที่ล้าสเวกัส "ถ้ากูอายุเจ็ดสิบ เมียอายุยี่สิบสอง เผลอไม่นานพอเมียอายุครบร้อย กูก็เพิ่งร้อยสี่สิบแปดเท่านั้น มึงอย่าอิจฉา"

......

งานเขียนในนิตยสาร ไดอารี่คู่ชีวิต ประจำเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2518 ภายใต้ชื่อยาวๆ ว่า บนความเป็นหนุ่มหยุดอายุไว้เพียง 28 'รงค์ วงษ์สวรรค์ พบชีวิตไม่มีคำถาม

เป็นส่วนที่เขียนขึ้นใหม่เพื่อปิดท้ายเรื่องของ วิชล หนุ่มสังคมผู้เป็นอาภรณ์ประดับกรุงเทพฯ ซึ่งเคยเป็น 2 บทสุดท้ายในหนังสือ หนามดอกไม้ (ชื่อบท บรรจุหล่อนไว้ในความนิ่ง และ ชีวิตไม่ใช่นวนิยาย)

ใครที่ได้ชมภาพยนตร์สารคดี 'รงค์ วงษ์สวรรค์ อาจจะเห็นด้วยว่าหลายบรรทัดด้านบนนี้เป็น คำถาม-คำตอบ กับบางถ้อยคำในภาพยนตร์ได้อย่างดี...