คัดจากบทสัมภาษณ์ 'รงค์ วงษ์สวรรค์
โดย อารี แท่นคำ
นิตยสาร The Quiet Storm ฉบับที่ 67/2530
..........................
"ผมฟังเพื่อแสวงหาความสุขส่วนตัว เพราะเรื่องของแจ๊ซซ์ก็เหมือนกับเรื่องของคลาสสิค คือต้องติดตาม ยิ่งติดตามมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งรู้สึกว่าผูกพันกับมันมากขึ้นเท่านั้น"
"แจ๊ซซ์มีการ improvisation มีการโต้เถียง มีการถามไถ่ มีการตอบสนองสติปัญญาโดยผ่านแตร ผมคิดว่าผมชอบเพราะเหตุนี้มากกว่า"
"การที่ผมเกี่ยวข้องกับดนตรีทุกวันนี้ก็เพื่อความเพลิดเพลินของผมเป็นเรื่องส่วนตัว.. อาจจะดูดกัญชานิดหน่อย มีผู้หญิงสวยๆ สักคน แจ๊ซซ์ดีๆ มีห้องที่มันน่าเอากันอะไรเทือกนั้น"
"ช่วงที่ผมสนุกกับแจ๊ซซ์มากที่สุดคือช่วงที่อยู่ในซานฟรานซิสโก"
"คำว่า Underground ไม่ใช่คำที่ผิดบาปหรือชั่วร้ายอย่างที่หลายคนเข้าใจ... กวีเอกของโลกหลายๆ คนเริ่มต้นมาจากหนังสือพิมพ์อันเดอร์กราวด์ นักเขียนก็เยอะแยะ หรือแม้แต่ผู้กำกับการแสดงฮอลลีวู้ดก็ทำงานอันเดอร์กราวด์ มันคล้ายกับเป็นห้องทดลองที่หนึ่ง"
"คุณตะโกนคำว่า Fuck! บนหน้ากระดาษตัวเบ้อเร่อ ผมก็ไม่เห็นเป็นอะไร แต่ถ้าเป็นพวกผู้ดีแสลงกาม กฎหมาย ผู้รักษาศีลธรรมเขาอาจจะคิดยังไงผมไม่รู้..."
"บ้านเราไม่มีองค์กรที่จะมาสนับสนุนการอ่านอย่างจริงจัง การแสดงรูปเขียนทางศิลปะก็ไม่ค่อยมีใครสนใจมาดู ผมเคยคุยกับพวกเพื่อนที่เป็น publisher ว่ามึงก็รอแต่ให้มีจังหวะว่าใครดัง แล้วมึงก็มาซื้อไปในราคาไม่แพง มึง make a fortune make a million แต่มึงเคยมีเงินสัก 5 บาทไหม ที่จะทำให้มีคนอ่านมากๆ มึงมีแต่ตัวเลขว่าขายได้เงินเท่านี้ก็พอใจแล้ว
"ถ้าการอ่านเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การซื้อรูปเขียน การฟังดนตรีก็ดีขึ้นตามกำลังซื้อของประชาชน การอ่านเป็นสื่อที่ดี"
"ผมไม่เชื่อว่านักเขียนไทยรวย อาจจะมีฐานะดีขึ้นบ้างนิดหน่อย แต่ไม่ได้แปลว่ารวย"
"ฮาโรลด์ ร็อบบิ้นส์ แค่ตั้งชื่อเรื่องก็ได้ล้านดอลลาร์ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ ก็ตั้งชื่อเหมือนกันแต่ได้สามร้อย ไอ้ห่า!?!.."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น